ความรักกับการลากเส้น...

คนเรานั้นต่างก็ต้องการความรักกันทุกคน ไม่มีใครหรอกที่ใช้ชีวิตอยู่ได้คนเดียวโดยไม่มีความรัก
ซึ่งบางคนอาจจะพูดได้ว่า มันเป็นสิ่งไร้สาระ ไม่จำเป็น เชื่อว่าในส่วนลึก ทุกคนโหยหามัน
ทั้งที่ไม่เข้าใจอย่างแท้จริง ว่าสิ่งนี้มันคืออะไรกันแน่ และมันมีความหมายยังไง



การที่เรารักใครสักคน ไม่ใช่เรื่องผิดไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่ด้วยความคิด มุมมอง และทัศนคติของคนเรามันไม่เหมือนกันทุกคน จึงมีความเข้าใจที่ต่างกันไปด้วย

ความรักเหมือนกับเส้นต่างๆ มีเส้นตรง มีเส้นเฉียง มีเส้นที่วนเวียน มีเส้นที่คตเคี้ยว ชีวิตของคนเราเปรียบเหมือนกระดาษ คงไม่มีใครอยากให้กระดาษของตัวเองว่างเปล่าหรอก

แล้วเมื่อเรารักใครสักคนก้อเหมือนกับการเอาเส้นสองเส้นมาอยู่ในหน้ากระดาษเดียวกัน ต้องดูความพอเหมาะพอดี ลากเส้นนั้นไปเรื่อย แล้วจะมีบางครั้งที่ทำให้เกิดเส้นตัดกัน

สมมุติว่า คนนึงลากเส้นตรงมาตลอด แล้วอีกคนลากเส้นตรงเช่นเดียวกับคนแรกแล้วค่อยๆเฉียงเข้าหาเส้นแรก เมื่อ มากขึ้นเรื่อยๆ สักวันมันจะต้องมาถึงจุดตัดกัน แล้วลากห่างกันในที่สุด

ความรักเช่นเดียวกัน คนนึงรักเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด แต่อีกคนนึงเริ่มด้วยรักมาก อยากได้ความรักเพิ่มมากขึ้น แต่พอถึงวันหนึ่งที่ไม่เป็นดั่งใจ จึงเกิดความไม่เข้าใจ สุดท้ายก็ต้องจากลากันไปในที่สุด

ที่อยากจะบอกก็คือว่า จงลากเส้นความรักของคุณ ให้มันอยู่ในเส้นขนาน เมื่อรู้ตัวว่าลากเส้นเข้าหากันมากไป

ให้ออกมาอยู่ในระยะที่พอดี คนเราทุกคนจะมีเส้นขอบเขตส่วนตัวเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น
คงไม่มีใครอยากให้คนอื่นข้ามเส้นของเขตส่วนตัวของตัวเองหรอก สร้างเส้นขอบเขตส่วนตัวของตัวเองให้ใจเราได้พักผ่อนบ้าง อย่าให้เส้นความรักของเรามันไปเกิดจุดตัดกับเส้นของคนที่เรารักมากเกินไปแล้วทุกอย่างจะเกิดความเข้าใจ
แล้วเส้นความรักนั้นจะได้โลดแล่นอยู่บนกระดาษของชีวิตอย่างมีความสุข



สุดท้ายนี้ ความรักเป็นนามประธรรม ไม่มีตัวตัน ไม่ใช่สิ่งของ แต่คนเรามีความต้องการความรัก ใช้ความเข้าใจ ทำความเข้าใจ จะพบว่าความรักมันไม่ใช้เรื่องไร้สาระ.....