เคยมั้ย??

เคยรู้สึกกันมั้ยอารมณ์ที่เรารู้ตัวเองว่า เราเหนื่อย….ทำอะไรก็ไม่ได้ดังใจ หรือทำไม่ได้เต็มที่

พยายามแล้วก็รู้สึกเหมือนมันเกินกำลังอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ไปไม่ถึง…




เคยรู้สึกกันมั้ยอารมณ์ที่เรารู้ตัวเองว่า เราเปลี่ยว….ไม่มีใครอยู่ข้างๆ ให้หัวใจได้กระชุ่มกระชวย

เหมือนในสมัยที่เรากำลังรู้สึกว่า โลกนี้เป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว จะทำอะไรก็ทำได้ทำอะไร ก็ทำไม่ได้อย่างที่คิดอีกแล้ว…




เคยรู้สึกกันมั้ยอารมณ์ที่เรารู้ตัวเองว่า เราเหงา….ไม่มีใครที่เราจะเข้าไปคุยด้วยได้ ไม่ได้พูดกับใครเป็นเวลานานๆ

จนรู้สึกว่า โลกนี้ไม่มีใครอยู่ นอกจากเราคนเดียวฟังดูอาจจะขัดๆ ทั้งที่เราก็เคยรู้สึกว่า โลกนี้เป็นของเราแต่เราอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ…




เคยรู้สึกกันมั้ยอารมณ์ที่เรารู้ตัวเองว่า เรากำลังคิดถึงใครบางคน….ความรู้สึกที่ เรากำลังคิดถึงใครคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะมี หรือไม่มีตัวตนอยู่จริง

หรือเจอแล้ว หรือไม่ก็ยังไม่เจอ หรืออาจจะไม่เจอ หรืออาจจะเจอแต่ยังไงก็ตาม เราก็ยังคิดถึงคนๆนั้นอยู่ตลอดเวลา

ถึงเราจะแกร่งขึ้นขนาดไหน แต่เราก็ยังต้องมีเค้าไว้ยึดเหนี่ยวจิตใจ เพื่อให้เรารู้สึกว่า เรายังมีใครอยู่…




เคยรู้สึกกันมั้ยอารมณ์ที่เรารู้ตัวเองว่า เรากำลังรอใครบางคน….ต่อจากเมื่อกี้ เรารู้สึกว่า เรายังมีใครอยู่

แต่เค้าคนนั้นก็ไม่ได้อยู่กับเรา แต่เราก็ยังรอเค้าอยู่ต่อไป รอว่าซักวัน เรากับเค้าคนนั้นคงได้อยู่ด้วยกันและเราก็ยังรอต่อไป…